Βγήκα να συνάξω στην κιθάρα μου
τα δοξολογήματα από την πλάση,
την αυγή, το δείλι, το καταμεσήμερο,
το γυαλό τα δάση.
Απ' τη γη ως τ' άστρα ένας ψαλμός:
«Δόξα σοι τω δείξαντι το φως.»(2)
Πήρα τα φτερά μου και ταξείδεψα
Στων ανθρώπων τα πλατειά λημέρια
βρήκα στο παλάτι και στο σπιτοκάλλυβο
υψωμένα χέρια.
Στην καρδιά του άνθρώπου ένας ναός.
«Δόξα σοι τω δείξαντι το φως.»(2)
Άκου της καμπάνας γλυκολάλημα
στο χρυσό τον όρθρο και το δείλι
όπου αψηλό καμπαναριό
ή ταπεινό γλωσσίδι.
Τον αγέρα μέθυσε ένας ψαλμός.
"Δόξα σοι τω δείξαντι το φως.»(2)
Στης καρδιά μου το φτωχό το φλάουτο
τώρα εγώ και πώς να σε υμνήσω;
Πώς το μέγα που 'χω δοξολόγημα
σε ψαλμό να ηχήσω.
Γίνομαι λατρείας σου ναός.
«Δόξα σοι τω δείξαντι το φως.»(3)
Σχόλια