Η ερμηνεία της ευαγγελικής περικοπής-σχόλια-βίντεο και ζωγραφιά
Κάποιος νομοδιδάσκαλος παρουσιάστηκε στο Χριστό και για να τον φέρει σε δύσκολη θέση, του είπε: «Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;». Ο Ιησούς τον ρώτησε: «Ο νόμος τι γράφει; Πώς διαβάζεις ότι πρέπει να κάνεις;». Εκείνος απάντησε: «Ν’ αγαπάς Κύριο το Θεό σου μ’ όλη την καρδιά σου και μ’ όλη την ψυχή σου, μ’ όλη τη δύναμή σου και μ’ όλο το νου σου. Και να αγαπάς τον πλησίον σου, όπως τον εαυτό σου». «Πολύ σωστά απάντησες», του είπε ο Χριστός. «Αυτό κάνε και θα ζήσεις». Εκείνος όμως, θέλοντας να δικαιολογήσει τον εαυτό του, είπε στον Ιησού: «Και ποιος είναι ο πλησίον μου;».
Πηγή : Αντέχουμε
Πήρε τότε αφορμή ο Ιησούς και είπε: «Κάποιος άνθρωπος, κατεβαίνοντας από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ, έπεσε πάνω σε ληστές. Αυτοί τον ξεγύμνωσαν, τον τραυμάτισαν, και έφυγαν παρατώντας τον μισοπεθαμένο. Από κείνο το δρόμο έτυχε να κατεβαίνει κάποιος ιερέας, ο οποίος τον είδε, αλλά τον προσπέρασε χωρίς να του δώσει κάποια σημασία. Το ίδιο και κάποιος λευίτης, που περνούσε από κείνο το μέρος. Παρ’ όλο που τον είδε κι αυτός, τον προσπέρασε χωρίς να του δώσει σημασία. Κάποιος Σαμαρείτης που ταξίδευε, ήρθε προς το μέρος του, τον είδε και τον σπλαχνίστηκε. Πήγε κοντά του, άλειψε τις πληγές του με λάδι και κρασί και τις έδεσε καλά. Μάλιστα τον ανέβασε στο δικό του το ζώο, τον οδήγησε σε πανδοχείο και φρόντισε γι’ αυτόν. Την άλλη μέρα, φεύγοντας, έβγαλε και έδωσε στον πανδοχέα δύο δηνάρια και του είπε: «φρόντισέ τον, κι ό,τι παραπάνω ξοδέψεις, εγώ, όταν ξαναπεράσω, θα σε πληρώσω. Ποιος λοιπόν απ’ αυτούς τους τρεις κατά τη γνώμη σου αποδείχτηκε πλησίον εκείνου που έπεσε στους ληστές;»
Ο νομοδιδάσκαλος απάντησε: «εκείνος που τον σπλαχνίστηκε». Τότε ο Ιησούς του είπε: «Πήγαινε και να κάνεις κι εσύ το ίδιο».
(Λουκ. 10, 25-37)
Ερμηνευτικά σχόλια
Για να κερδίσω την αιώνια ζωή: Ο νομοδιδάσκαλος προβληματίζεται για την αιώνια ζωή. Όμως ο προβληματισμός του είναι υποκριτικός. Στην ουσία θέλει να βάλει δύσκολα στο Χριστό, για να τον αναγκάσει να πει πράγματα, τα οποία να έρχονται σε αντίθεση με τον μωσαϊκό νόμο. Όμως ο Χριστός τους αποστομώνει. Η αιώνια ζωή πάλι έχει να κάνει με την αγάπη. Έχει να κάνει με το να συνεχίζει ο άνθρωπος να υπάρχει κοντά στο Χριστό. Όταν υπάρχει η αγάπη για το Χριστό και είναι αληθινή, τότε αυτή γίνεται αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Και δεν είναι θεωρία η αγάπη, αλλά ελεημοσύνη και συμπόνια.
Ν’ αγαπάς Κύριο τον Θεό σου: Ο νομοδιδάσκαλος ξέρει τις εντολές του μωσαϊκού νόμου. Γι’ αυτό και με έκπληξη διαπιστώνει ότι ο Χριστός δεν του λέει κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που ο ίδιος γνωρίζει. Έτσι ο Χριστός είναι σαν να του λέει ότι «αφού ξέρεις, γιατί με ρωτάς;». Για να αποφύγει την γελοιοποίηση μπροστά στο Χριστό και τους άλλους θέτει το ερώτημα «ποιος είναι ο πλησίον μου»; Ίσως πίστεψε ότι και μ’ αυτό τον τρόπο θα πετύχαινε το στόχο του, να αναγκάσει το Χριστό να δώσει άλλα μηνύματα, σε σχέση μ’ αυτά που έλεγε ο νόμος. Ο Χριστός όμως και πάλι θα τον αποστομώσει με το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη.
έπεσε στους ληστές: δεν φαίνεται να είχε κάνει κάτι κακό αυτός ο άνθρωπος. Πορευόταν από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ. Οι ληστές του επιτίθενται και τον τραυματίζουν και τον ξεγυμνώνουν αφήνοντάς τον ετοιμοθάνατο. Τότε οι εκπρόσωποι του μωσαϊκού νόμου, ένας ιερέας, ο οποίος ήταν επιφορτισμένος με την τέλεση της λατρείας, την αποκάλυψη του θελήματος του Θεού και τη διδασκαλία του νόμου, αλλά και ένας λευίτης, κάποιος που ανήκε στη φυλή του Λευί και πρόσφερε βοήθεια στους ιερείς στην θεία λατρεία (κάτι σαν διάκονος ή νεωκόρος σήμερα), προσπερνούν τον τραυματισμένο άνθρωπο. Και για τους δύο η θέα του τραυματισμένου ανθρώπου τους κάνει να φοβηθούν ότι πιθανότατα θα πάθαιναν και οι ίδιοι ό,τι έπαθε εκείνος. Επομένως, βιάζονται να φύγουν, για να γλιτώσουν. Όποιος λειτουργεί εγωιστικά, δεν βλέπει τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων, αλλά μόνο τον εαυτό του. Κι έτσι δεν μπορεί να αγαπήσει και να προσφέρει.
Ένας Σαμαρείτης: οι Ιουδαίοι δεν είχαν καμία κοινωνία με τους Σαμαρείτες. Ήταν εχθροί. Γι’ αυτό το να βοηθήσει ένας Σαμαρείτης έναν Ιουδαίο επρόκειτο για ένα θαύμα κυριολεκτικά. Ήταν μια μεγάλη απόφαση, να αφήσει το φόβο για τον εαυτό του, μήπως πάθει τα ίδια από τους ληστές, να αφήσει την έχθρα που είχε ο λαός του με το λαό των Ιουδαίων και να βοηθήσει πραγματικά με την αγάπη τον πληγωμένο άνθρωπο. Ο Σαμαρείτης λοιπόν στην αγάπη και την προσφορά δεν κάνει διάκριση. Δεν σκέφτεται μόνο τους δικούς του, αλλά και κάθε ξένο. Η αγάπη δε γνωρίζει διαφορές, είτε καταγωγής, είτε γλώσσας, είτε και θρησκευτικής πίστης. Είναι ο δρόμος και ο τρόπος που διάλεξε ο Χριστός.
Κρασί και λάδι: Με το κρασί καυτηριάζονταν οι πληγές, ενώ με το λάδι γλύκαινε ο πόνος. Εδώ τα δύο αυτά αγαθά δείχνουν την αγάπη και την ευσπλαχνία του Θεού (λάδι), αλλά και την θυσία του ίδιου του Χριστού (αίμα= κρασί). Γιατί τελικά ο ίδιος ο Χριστός είναι ο καλός Σαμαρείτης. Το πανδοχείο στο οποίο πηγαίνει τον τραυματισμένο άνθρωπο από τους πειρασμούς, τις κακές σκέψεις, την αμαρτία ή τα προβλήματα και τις δυσκολίες της ζωής είναι η Εκκλησία. Και ο πανδοχέας είναι ο κάθε άνθρωπος ο οποίος μέσα στην Εκκλησία προσπαθεί να ανακουφίσει τον πόνο και την λύπη των άλλων και να τους βοηθήσει να έρθουν στησωτηρία. Γιατί ο καθένας μας είναι ή θα είναι στη ζωή του τραυματισμένος. Και τελικά η Εκκλησία είναι ένα μεγάλο ιατρείο, νοσοκομείο, το οποίο φροντίζει όσους χρειάζονται αγάπη.
Εκείνος που τον σπλαχνίστηκε: Ανάλογη στάση με του καλού Σαμαρείτη καλούμαστε να δείχνουμε όλοι οι χριστιανοί, από την μικρή μας ηλικία. Να μάθουμε να μην περιφρονούμε τους συμμαθητές και φίλους μας που δεν είναι σαν κι εμάς. Ακόμη κι αυτούς που φαίνεται ότι μας φέρονται άσχημα. Κυρίως να μην υποτιμούμε τους αδύναμους, δηλαδή εκείνους που δεν φαίνεται ότι μπορούν να τα καταφέρουν να έχουν φίλους, να είναι σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής μας (δυνατοί, έξυπνοι, όμορφοι, αθλητικοί). Το ίδιο να κάνουμε και απέναντι σε όσους δεν είναι ελληνικής καταγωγής. Ακόμη και σ’ αυτούς που είναι λαθρομετανάστες και τους βλέπουμε στο δρόμο. Τους φτωχούς. Τους κουρασμένους και λυπημένους. Όλοι είναι εικόνες Θεού. Όμως δεν είναι μόνο η υλική βοήθεια την οποία καλούμαστε να τους προσφέρουμε. Είναι και η προσευχή στο Θεό γι’ αυτούς και κάθε μορφή αγάπης που μπορούμε να τους δείξουμε. Η Εκκλησία μας απορρίπτει τον όποιο ρατσισμό. Ας μην το ξεχνάμε αυτό ποτέ.
.
Ερωτήσεις
1. Ήθελε πραγματικά να μάθει ο νομοδιδάσκαλος από το Χριστό;
2. Γιατί δεν σταμάτησαν ο ιερέας και ο λευίτης μπροστά στον πληγωμένο άνθρωπο;
3. Τι έκανε τον Σαμαρείτη να φροντίσει τον πληγωμένο άνθρωπο;
4. Ποιος είναι τελικά ο Καλός Σαμαρείτης και ποιο το πανδοχείο;
5. Συμφωνεί η Εκκλησία με τον ρατσισμό;
6. Πώς μπορούμε να δείξουμε αγάπη στους άλλους και ιδίως στους φτωχούς και τους ξένους;
από το Κατηχητικό βοήθημα της Ι.Μητροπόλεως Κερκύρας, εδώ σε PDF
.
.
Πήρε τότε αφορμή ο Ιησούς και είπε: «Κάποιος άνθρωπος, κατεβαίνοντας από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ, έπεσε πάνω σε ληστές. Αυτοί τον ξεγύμνωσαν, τον τραυμάτισαν, και έφυγαν παρατώντας τον μισοπεθαμένο. Από κείνο το δρόμο έτυχε να κατεβαίνει κάποιος ιερέας, ο οποίος τον είδε, αλλά τον προσπέρασε χωρίς να του δώσει κάποια σημασία. Το ίδιο και κάποιος λευίτης, που περνούσε από κείνο το μέρος. Παρ’ όλο που τον είδε κι αυτός, τον προσπέρασε χωρίς να του δώσει σημασία. Κάποιος Σαμαρείτης που ταξίδευε, ήρθε προς το μέρος του, τον είδε και τον σπλαχνίστηκε. Πήγε κοντά του, άλειψε τις πληγές του με λάδι και κρασί και τις έδεσε καλά. Μάλιστα τον ανέβασε στο δικό του το ζώο, τον οδήγησε σε πανδοχείο και φρόντισε γι’ αυτόν. Την άλλη μέρα, φεύγοντας, έβγαλε και έδωσε στον πανδοχέα δύο δηνάρια και του είπε: «φρόντισέ τον, κι ό,τι παραπάνω ξοδέψεις, εγώ, όταν ξαναπεράσω, θα σε πληρώσω. Ποιος λοιπόν απ’ αυτούς τους τρεις κατά τη γνώμη σου αποδείχτηκε πλησίον εκείνου που έπεσε στους ληστές;»
Ο νομοδιδάσκαλος απάντησε: «εκείνος που τον σπλαχνίστηκε». Τότε ο Ιησούς του είπε: «Πήγαινε και να κάνεις κι εσύ το ίδιο».
(Λουκ. 10, 25-37)
Ερμηνευτικά σχόλια
Για να κερδίσω την αιώνια ζωή: Ο νομοδιδάσκαλος προβληματίζεται για την αιώνια ζωή. Όμως ο προβληματισμός του είναι υποκριτικός. Στην ουσία θέλει να βάλει δύσκολα στο Χριστό, για να τον αναγκάσει να πει πράγματα, τα οποία να έρχονται σε αντίθεση με τον μωσαϊκό νόμο. Όμως ο Χριστός τους αποστομώνει. Η αιώνια ζωή πάλι έχει να κάνει με την αγάπη. Έχει να κάνει με το να συνεχίζει ο άνθρωπος να υπάρχει κοντά στο Χριστό. Όταν υπάρχει η αγάπη για το Χριστό και είναι αληθινή, τότε αυτή γίνεται αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Και δεν είναι θεωρία η αγάπη, αλλά ελεημοσύνη και συμπόνια.
Ν’ αγαπάς Κύριο τον Θεό σου: Ο νομοδιδάσκαλος ξέρει τις εντολές του μωσαϊκού νόμου. Γι’ αυτό και με έκπληξη διαπιστώνει ότι ο Χριστός δεν του λέει κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που ο ίδιος γνωρίζει. Έτσι ο Χριστός είναι σαν να του λέει ότι «αφού ξέρεις, γιατί με ρωτάς;». Για να αποφύγει την γελοιοποίηση μπροστά στο Χριστό και τους άλλους θέτει το ερώτημα «ποιος είναι ο πλησίον μου»; Ίσως πίστεψε ότι και μ’ αυτό τον τρόπο θα πετύχαινε το στόχο του, να αναγκάσει το Χριστό να δώσει άλλα μηνύματα, σε σχέση μ’ αυτά που έλεγε ο νόμος. Ο Χριστός όμως και πάλι θα τον αποστομώσει με το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη.
έπεσε στους ληστές: δεν φαίνεται να είχε κάνει κάτι κακό αυτός ο άνθρωπος. Πορευόταν από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ. Οι ληστές του επιτίθενται και τον τραυματίζουν και τον ξεγυμνώνουν αφήνοντάς τον ετοιμοθάνατο. Τότε οι εκπρόσωποι του μωσαϊκού νόμου, ένας ιερέας, ο οποίος ήταν επιφορτισμένος με την τέλεση της λατρείας, την αποκάλυψη του θελήματος του Θεού και τη διδασκαλία του νόμου, αλλά και ένας λευίτης, κάποιος που ανήκε στη φυλή του Λευί και πρόσφερε βοήθεια στους ιερείς στην θεία λατρεία (κάτι σαν διάκονος ή νεωκόρος σήμερα), προσπερνούν τον τραυματισμένο άνθρωπο. Και για τους δύο η θέα του τραυματισμένου ανθρώπου τους κάνει να φοβηθούν ότι πιθανότατα θα πάθαιναν και οι ίδιοι ό,τι έπαθε εκείνος. Επομένως, βιάζονται να φύγουν, για να γλιτώσουν. Όποιος λειτουργεί εγωιστικά, δεν βλέπει τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων, αλλά μόνο τον εαυτό του. Κι έτσι δεν μπορεί να αγαπήσει και να προσφέρει.
Ένας Σαμαρείτης: οι Ιουδαίοι δεν είχαν καμία κοινωνία με τους Σαμαρείτες. Ήταν εχθροί. Γι’ αυτό το να βοηθήσει ένας Σαμαρείτης έναν Ιουδαίο επρόκειτο για ένα θαύμα κυριολεκτικά. Ήταν μια μεγάλη απόφαση, να αφήσει το φόβο για τον εαυτό του, μήπως πάθει τα ίδια από τους ληστές, να αφήσει την έχθρα που είχε ο λαός του με το λαό των Ιουδαίων και να βοηθήσει πραγματικά με την αγάπη τον πληγωμένο άνθρωπο. Ο Σαμαρείτης λοιπόν στην αγάπη και την προσφορά δεν κάνει διάκριση. Δεν σκέφτεται μόνο τους δικούς του, αλλά και κάθε ξένο. Η αγάπη δε γνωρίζει διαφορές, είτε καταγωγής, είτε γλώσσας, είτε και θρησκευτικής πίστης. Είναι ο δρόμος και ο τρόπος που διάλεξε ο Χριστός.
Κρασί και λάδι: Με το κρασί καυτηριάζονταν οι πληγές, ενώ με το λάδι γλύκαινε ο πόνος. Εδώ τα δύο αυτά αγαθά δείχνουν την αγάπη και την ευσπλαχνία του Θεού (λάδι), αλλά και την θυσία του ίδιου του Χριστού (αίμα= κρασί). Γιατί τελικά ο ίδιος ο Χριστός είναι ο καλός Σαμαρείτης. Το πανδοχείο στο οποίο πηγαίνει τον τραυματισμένο άνθρωπο από τους πειρασμούς, τις κακές σκέψεις, την αμαρτία ή τα προβλήματα και τις δυσκολίες της ζωής είναι η Εκκλησία. Και ο πανδοχέας είναι ο κάθε άνθρωπος ο οποίος μέσα στην Εκκλησία προσπαθεί να ανακουφίσει τον πόνο και την λύπη των άλλων και να τους βοηθήσει να έρθουν στησωτηρία. Γιατί ο καθένας μας είναι ή θα είναι στη ζωή του τραυματισμένος. Και τελικά η Εκκλησία είναι ένα μεγάλο ιατρείο, νοσοκομείο, το οποίο φροντίζει όσους χρειάζονται αγάπη.
Εκείνος που τον σπλαχνίστηκε: Ανάλογη στάση με του καλού Σαμαρείτη καλούμαστε να δείχνουμε όλοι οι χριστιανοί, από την μικρή μας ηλικία. Να μάθουμε να μην περιφρονούμε τους συμμαθητές και φίλους μας που δεν είναι σαν κι εμάς. Ακόμη κι αυτούς που φαίνεται ότι μας φέρονται άσχημα. Κυρίως να μην υποτιμούμε τους αδύναμους, δηλαδή εκείνους που δεν φαίνεται ότι μπορούν να τα καταφέρουν να έχουν φίλους, να είναι σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής μας (δυνατοί, έξυπνοι, όμορφοι, αθλητικοί). Το ίδιο να κάνουμε και απέναντι σε όσους δεν είναι ελληνικής καταγωγής. Ακόμη και σ’ αυτούς που είναι λαθρομετανάστες και τους βλέπουμε στο δρόμο. Τους φτωχούς. Τους κουρασμένους και λυπημένους. Όλοι είναι εικόνες Θεού. Όμως δεν είναι μόνο η υλική βοήθεια την οποία καλούμαστε να τους προσφέρουμε. Είναι και η προσευχή στο Θεό γι’ αυτούς και κάθε μορφή αγάπης που μπορούμε να τους δείξουμε. Η Εκκλησία μας απορρίπτει τον όποιο ρατσισμό. Ας μην το ξεχνάμε αυτό ποτέ.
.
Ερωτήσεις
1. Ήθελε πραγματικά να μάθει ο νομοδιδάσκαλος από το Χριστό;
2. Γιατί δεν σταμάτησαν ο ιερέας και ο λευίτης μπροστά στον πληγωμένο άνθρωπο;
3. Τι έκανε τον Σαμαρείτη να φροντίσει τον πληγωμένο άνθρωπο;
4. Ποιος είναι τελικά ο Καλός Σαμαρείτης και ποιο το πανδοχείο;
5. Συμφωνεί η Εκκλησία με τον ρατσισμό;
6. Πώς μπορούμε να δείξουμε αγάπη στους άλλους και ιδίως στους φτωχούς και τους ξένους;
από το Κατηχητικό βοήθημα της Ι.Μητροπόλεως Κερκύρας, εδώ σε PDF
.
Η Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη σε κινούμενα σχέδια (μεταγλωττισμένο)
Ζωγραφιά του Καλού Σαμαρείτη για χρωμάτισμα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου