Η ΣΟΥΛIΩΤΟΠΟΥΛΑ Θεατρικό 25 Μαρτίου

Η ΣΟΥΛIΩΤΟΠΟΥΛΑ
(Μονόπρακτο)
(Ακούγονται ντουφεκιές και ο Νάση στη σκηνή πίσω από ’να βράχο πολεμάει τους Τούρκους. Εμφανίζεται στην άκρη της σκηνής η αδερφή του.)

Λενιώ
:
Νάση! Ε, ορέ Νάση!
Νάσης
:
Εδώ ’μαι αδερφή.
Λενιώ
:
Σου ’φερα μια ψίχα φαΐ να φας να στυλωθείς. Πα! πα! πα! λύσαξαν τα ζαγάρια, οι παλιότουρκοι.
(ακούγονται ντουφεκιές)
Νάσης
:
Φυλάξου αδερφή … και κόπιασε σιγά – σιγά.
Λενιώ
:
Έρχομαι Νάση.
Νάσης
:
Βράχο, βράχο, αδερφή.

(Φτάνει κοντά του η Λενιώ)
Λενιώ
:
Είσαι καλά, Νάση μου;
Νάσης
:
Καλά αδερφή … όσο δουλεύει το λιανοντούφεκό μου και το λέει η καρδούλα μου δεν έχω φόβο.
(Ακούγονται ντουφεκιές)
Λενιώ
:
Αμάν, Παναγία μου! Χαλασμός! Πέφτουν τα βόλια σαν το χαλάζι. Είναι ώρα που πολεμάτε Νάση μου;
Νάσης
:
Απ’ τα χαράματα Λενιώ κι είν’ η ώρα μεσημέρι. Οι παλιότουρκοι το βάλαν αμανάτι να μας φάνε! Μα δε θα τους περάσει! Όλοι μας πολεμάμε σα λιοντάρια.
Λενιώ
:
Έλα Νάση, κάτσε να φας να ξαποστάσεις λίγο, παίρνω εγώ τη θέση σου.
Νάσης
:
Να προσέχεις, Λενιώ.
(Ακούγονται ντουφεκιές)
Λενιώ
:
(Πολεμάει στη θέση του Νάση)
Να πάρτην παλιότουρκε … πάρε κι άλλη μία.
Καλύτερα πεθαμένοι παρά σκλάβοι.
(Ακούγεται μια ντουφεκιά που χτυπάει τη Λενιώ)
Ααααχ! Ναααση!
Νάσης
:
Τι έχεις Λενιώ! Τι έπαθες αδερφούλα μου! Αχ, τη φάγαν τα ζαγάρια. Λενιώωω! Αδερφούλα μου!


Διασκευή από το διήγημα του Γ. Βλαχογιάννη «Η Σουλιωτοπούλα»